Waarschijnlijk heb je wel eens gehoord van de term “matrix”. Al was het alleen maar omdat het woord verwijst naar een reeks beroemde films. Maar heb je je ooit gerealiseerd dat de matrix niet alleen in films voorkomt, maar dat jij zelf er nu – as we speak – in zit? Dat is even schrikken misschien! Want je zal de enige niet zijn die een ongemakkelijk gevoel krijgt bij dit begrip.
In de film is de matrix een computersimulatie van de wereld en komen mensen erachter dat ze niet in de “echte wereld” leven. Het idee van een schijnwereld versus de echte wereld bestaat waarschijnlijk al zolang er denkende mensen op aarde rondlopen. Eén van de oudste gedachten die we kunnen traceren op dat vlak zijn die van de oud-Griekse filosoof Plato. Hij onderscheidde een waarneembare wereld van alledag tegenover een wereld van abstracties waarin tijd en ruimte niet bestaan. Die laatste versie van de wereld vertegenwoordigt de echte werkelijkheid, volgens Plato.
Ingewikkelde filosofische breinkraker, maar tegelijkertijd zo alledaags als maar zijn kan. Want wij simpele zielen hebben in het hier en nu wel degelijk met matrix-achtige zaken te maken.
Wat dacht je van allerlei vaste overtuigingen over hoe je zou moeten leven. Overtuigingen die vaak onbewust bestaan en die je zonder dat je het in de gaten hebt gevangen houden in allerlei patronen. Patronen die bestaan bij de gratie van “hoe het hoort” bijvoorbeeld. Op het vlak van werk, relaties, levensvisie en ga zo maar door.
Net als in de film, zit jij in jouw leven eigenlijk ook onbewust in een soort schijnwereld. Een wereld waarvan jij gelooft dat deze echt is en dat het niet anders kan. Maar nu komt het goede nieuws: als je je bewust wordt hiervan, kun je keuzes gaan maken. Dan kun je veel meer regie over je eigen leven nemen en gaan beslissen in welke patronen je wél en welke je niet wilt meedraaien.
Stel je zit vast in een baan waarin je al een tijdje niet gelukkig meer bent. Maar het is een baan die past bij je opleidingsniveau. Je collega’s zijn niet je beste vrienden, maar ook weer niet zo beroerd dat je om die reden zou willen vertrekken. En je salaris? Ach, geen zin om te knokken voor een schaaltje hoger. Maar toch, echt happy ben je niet. De dagen glijden voorbij als in een sleur. Regelmatig vraag je je af: is dit het nou?
Of je relatie. Wat zou je anders moeten verwachten dan wat het nu is: huisje, boompje, beestje. Je ouders deden het ook zo. Je buren, vrienden en dorpsgenoten zitten toch ook in hetzelfde schuitje? Ja, de mensen die in TV programma’s naar het buitenland vertrekken. Dat lijkt soms zo mooi, maar worden die er nou werkelijk gelukkiger van?
En zo blijf je zitten waar je zit. Gevangen in een patroon. In een matrix. Misschien is daar niks mis mee. Maar bewustwording is wel de eerste stap naar mogelijke verandering. Naar meer regie over je eigen werkelijkheid!
Geef een reactie